Het grotere wonder
Thomas Glavinic
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Contact, 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GLAV |
31/12/2008
Hoe men leven moet leest als een zelfhulpboek voor hen die het allemaal niet aan komt waaien en enige moeite ondervinden om zich staande te houden in het leven. Mislukkelingen, zoals de wat dikkige adolescent Karl "Charlie" Kolostrum, de hoofdpersoon van het verhaal. Charlie houdt van chocola, de boeken van Karl May, dagdromen en vooral van vrouwen. Daarom besluit hij om na zijn middelbare school kunstgeschiedenis te gaan studeren. De studentendecaan heeft hem nl. wijsgemaakt dat daar de aantrekkelijkste vrouwen rondlopen, een feit dat hij alleen maar kan beamen nadat hij zich heeft ingeschreven. Aangezien een studie kunstgeschiedenis echter geen enkel toekomstperspectief biedt en Charlie eigenlijk ook niet echt van kunst houdt, houdt hij het al snel voor gezien. Het liefste zou hij iets met muziek gaan doen, maar daarvoor ontbeert hem het talent, denkt hij. Daarom werkt hij maar als hulpje van een doe-het-zelver, collectant en taxichauffeur. Ondertussen legt hij het aan met de serveerster Laura. Die wordt uiteindelijk zijn vriendin, hoewel Charlie ondertussen droomt van de onbereikbare Conny, op wie hij heimelijk verliefd is. Afgezien van vrouwen lijkt niets hem uit zijn evenwicht te kunnen brengen. Dat verandert wanneer hij achter elkaar betrokken raakt bij drie sterfgevallen. Dankzij zijn relativeringsvermogen en de helpende hand van zijn tante Kathi komt alles echter uiteindelijk weer op zijn pootjes terecht. Het einde is zelfs ronduit vrolijk te noemen.
Hoe men leven moet is, zoals gezegd, geschreven als een zelfhulpboek. De hoofdpersoon is een "je" en je treft zinnen aan als: "Je sluit je ogen en geniet van de geur van Claudia. [...] Je kunt nauwelijks geloven dat het geluk je op de hielen zit." Dit stijltrucje is aanvankelijk verrassend, maar gaat op den duur wel een beetje vervelen. Daar tegenover staan gelukkig wel de hilarische situaties waarin de hoofdpersoon verzeild geraakt. Alleen het einde is enigszins over the top. Afgezien daarvan is Hoe men leven moet echter een heerlijk ongedwongen en dolkomisch boek voor levensgenieters. [Jolies Heij]
Martin Mooij
Roman van een jonge spraakmakende Oostenrijkse auteur (1972). Charlie, een nogal dik uitgevallen jongen met huidproblemen, blijft op zoek naar meisjes en jonge vrouwen en weet deze vaak ook tot het vervullen van zijn behoeften te verleiden. Als schooljongen doet hij zijn eerste ervaringen op, al wordt niet helemaal duidelijk of zijn partners er ook van genieten. Aanvankelijk woont hij bij zijn drankzuchtige moeder, die van haar man af is en troost zoekt bij toevallige vrienden. Om haar zoon maakt zij zich niet bijzonder druk; die moet het meer hebben van oudtantes en andere familieleden. Een beroepskeuze kan hij maar moeilijk maken en hij besluit ten slotte om kunstgeschiedenis te gaan studeren omdat zoveel meisjes dat doen. Charlie verkeert in kringen waarin men een vrije levenswijze voorstaat en waarin hij zijn plaats vindt. Door de nood gedwongen breekt hij zijn studie af en wordt taxichauffeur, krijgt ook te maken met de dood van twee mensen, maar wordt van verdere rechtsvervolging ontslagen. Aan het eind staat hij aan het begin van een televisiecarrière. Een aardige, satirisch getoonzette roman, goed vertaald. Normale druk. Eerder verscheen o.a. 'Nachtwerk'.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.