Zes Koffers
Maxim Biller
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BILL |
31/12/2001
Maxim Biller, de joods-Duitse Tom Lanoye, maakt al enige jaren het Duitse intellectuele leven onveilig met zijn fulminante columns. Zo schreef hij onlangs in een stuk over Duitsland en de 'buitenlanders': "Ik weet precies wat het is om in Duitsland niet thuis te zijn en uiteindelijk dan toch; hoe het is als je probeert hier wortel te vatten en daarbij onophoudelijk te horen krijgt dat je dat beter zo kan laten." Heimatloosheid, daaronder lijdt ook Motti Wind, het hoofdpersonage van Billers gelijknamige debuutroman. Motti is een inwijkeling uit Israël, het land waar hij een oorlogstrauma opliep. Tijdens de vlucht naar Duitsland ontmoet hij Sofie, met wie hij een dochter krijgt, Nurit. Duitsland, 'Sofies dodenland', is Motti te kil, te onverschillig, te afwijzend. Ook van zijn maar al te Duitse vrouw vervreemdt hij volledig. Zijn dochter is zijn enige toevlucht. Die informatie krijg je nog relatief gemakkelijk bij elkaar gesprokkeld. Je volgt Motti tijdens een warrig en hectisch etmaal in München, gejaagd door Motti's herinneringsflarden. Dat is niks opbeurends. Want net zoals hij zonder geografische heimat zit, is er ook in zijn en zijn ouders verleden geen plek waar hij zich zou willen nestelen. Het begint allemaal met een pornovideo met zijn dochter als hoofdactrice. Verbijsterd rukt Motti zich af. De video stort de sinds jaren zenuwzieke in een nog diepere crisis, die zijn bestaan op de helling zet. Zijn door overmatig pillengebruik afgestompte geheugen wordt door elkaar geschud en wat de lezer langzaamaan gaat beseffen, is niet veel fraais. Motti bleek Nurit, zijn dochter en enige toevlucht, regelmatig in bedspelletjes betrokken te hebben, waardoor de dochter hem ontnomen werd. Motti's militaire dienst was traumatisch: hij en enkele anderen hebben in een vlaag van waanzin een potje voetbal gespeeld met het hoofd van een Libanees die hen had aangevallen.
Effectzoekerij van de kant van Biller? Neen, want er wordt meer gesuggereerd dan beschreven, Motti's verdrongen herinneringsflarden worden pas gaandeweg duidelijk. Volledige informatie krijg je pas als de verteller, een columnschrijver en ingeweken Israëliet, op het einde zijn versie van de feiten geeft. In tegenstelling tot wat Motti, en dus de lezer, tot dan toe denkt, blijkt Nurit helemaal niet weggenomen maar door Motti zelf de dood in gestort. Dat heeft de ikfiguur horen vertellen en werd meteen het uitgangspunt voor zijn verhaal over Motti, dat volgens hem ook zijn eigen verhaal is. Ook zijn vriendin is een Duitse, met wie hij geen echt contact heeft. Ook hij voelt zich nergens thuis. Een slim truukje van Maxim Biller om te poneren dat Motti Wind geen alleenstaand geval is, maar dat zijn lot gedeeld wordt door anderen. Bovendien gaat deze roman door de inschakeling van deze ikfiguur ook en vooral over de noodzaak om verhalen te vertellen.
Verhalen over een verdrongen of onverwerkt Duits én Israëlisch verleden dat nog steeds voor conflictstof blijft zorgen. Daarnaast schildert Biller met deze roman een verscheurend portret van iemand die kapot gaat aan de afwijzende, egoïstische volksaard van de Duitsers. Maar hij weet dat Duitsland ontvluchten geen oplossing is, niet voor hem, niet voor de Duitsers. Motti Wind is een roman die zich verzet tegen het vergeten, tegen de algemene amnesie die onze maatschappij teistert. Opmerkelijk is hoe vaak Biller zich van het adjectief 'zelfvergeten' bedient. De meeste personages lijken op automatische piloot te draaien, stellen zich geen vragen meer. Motti is de enige die ondanks zijn wankele geestelijke evenwicht die zelfvergetenheid te lijf gaat. Het is een zware strijd die hij verliest, een gevecht dat vervaarlijk dicht bij waanzin komt, maar dat geen lezer onberoerd zal laten. [Kris Lauwerys]
J. IJbema
Motti Wind, een jonge Israëliër met een trauma uit de Libanon-oorlog, treft een Duitse vrouw op wie hij verliefd wordt en met wie hij een dochter krijgt. Door de gevoelsarmoede en het egocentrisme van zijn vrouw is Motti aan zich zelf overgeleverd. Alleen gelaten met de zorg voor zijn dochter glijdt hij psychisch steeds verder af. Dit proces van geestelijke desintegratie levert een genadeloos, treurig stemmend boek op, dat stilistisch sterk geschreven is. De meedogenloze benadering (met name ook op het terrein van de seksualiteit) van de schrijver zal een beperkte groep literaire lezers met interesse voor het thema aanspreken. Eerste roman van deze tegendraadse, in Duitsland omstreden publicist (1960), die provoceert en shockeert. Eerder verschenen enkele vlot lezende verhalenbundels van Biller: 'Als ik eens rijk en dood was' uit 1995 en 'Land van vaders en verraders' uit 1996*. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.